Dat waren nog eens tijden…
Prof Dr.Bertus Bovenhands mijmert…
Het had wederom een varkenshaartje gescheeld of mijn column was weer eens niet gepubliplaatst.
De aller wildste geruchten deden en doen de Gaanderense ronde. Jullie aller en veel gelezen Bertus zou er vandoor zijn met een mannenverslindster. (Als dat zou kunnen?) Ik zou gezien zijn bij een friettent met ene Anne Willemsen.(Kan wel eens kloppen) Ik was gesignaleerd in een Spare Rib restaurant met Cristel Wisselink (was ’t maar waar) Ik moet dit alles ten stelligste ontkennen. Ik heb nu een fijne verhouding met Trui Smes-In’t Veldt.
Als ik het over Trui heb, word ik een tikkeltje weemoedig, nostalgisch, sentimenteel, emotioneel, ontroerd.
We speelden nog samen bij de Goandrense Volleyknal Club. We rookten toen nog als schoorstenen en we konden tijdens de Time Outs en wisseling van veld rustig uitpuffen bij de netpalen voorzien van asbak. Ik herinner me nog de derby’s tegen VolleCoupIJS (Terborg) en de Wrange Balplakkers Wat een tijd! Toen zat er nog schone lucht in de ballen en speelden we zonder lijnen. Lijnrechters had je daardoor niet nodig. ‘Hóóg houden die bal” was het parool. Wie wilde smashen, mocht over de rug van een ander boven zichzelf uitstijgen en het liefst via het blok en plafond scoren.
En dan dat sfeertje……! We speelden gemengd (mixed heet dat tegenwoordig) en nog zonder teep, knielappen, enkelbanden, polsbandages, protheses, knie braces, plasluiers, sport beha’s en andere hulpmiddelen. Doping hadden we nog nooit van gehoord, want we wisten gewoon niet wat er in die pillenpotjes zat. Het spul was goed en … het werkte!!
Ik herinner mij nog de finale om de Wim Jansen Cup. Jullie kennen hun namen niet meer. Bertus Bovenhands speelde met de gebroeders Sprenkeler, Edith Kroeton, Mathilde Hofhouding (De tovenaresse van het dorp genoemd door haar weergaloze, kleverige vingertechniek ) Peter van Heuven (ja die!) en zo kan ik wel even doorgaan. De toen nog piepjonge Edo Befkers herinner ik mij om zijn bijnaam De Beuker. Als je hem nu ziet spelen kun je je dat heel goed voorstellen. Raymondo van Verbijstering bracht tegenstanders (en eigen team) vaak in verwarring door zijn eigen serve zelf terug te passen en even later (met één voet in het net) af te smashen. De énigen, die dat nu nog zouden kunnen zijn: Anne Bosch, Meike Kroeshaar van dames 1. Die vrouwen slaan sneller dan hun eigen schaduw.
Wij, de Gaan-d’ran-se Netplukkers, waren de uitvinders van het 3-slag spel.
Tegenwoordig , ik zag het dames 5 veel doen, spelen ze meer het zogenaamde tennis-volley-return-spel.
De vader van Sjaak Bohfoitoch en de nieuwe vriendin van Prof.Dr.Bertus Bovenhands, Trui Smes-In’t Veld gaven hoge passes richting netrand. Mathilde zette erg scherp op aan het net of indien de aanvliegende mid nog niet was gearriveerd, hield ze de bal even vast en liet dan mij of Franske Karaats de bal via de netranden afronden. We hadden een lekker ingespeeld ploegje. Als we nipt voorstonden, konden we de bal minutenlang rondspelen, zodat de tegenstander niet kon scoren. Tijdrekken heet dat! Nu kan dat niet meer en daar hebben we de TIME OUTS voor terug gekregen.
We hebben slechts éénmaal om de Wim Jansen Cup gespeeld, omdat de latere fusieclub VOLGA de voorkeur gaf aan appelflappentoernooien rond de kerstdagen. Bovendien vonden veel spelers en speelsters de Kermis, Klessebessen, TV series kijken, bierhappen veel leuker. Het is daarna hard bergafwaarts gegaan met het volleybal rondom ‘het dorpje aan de
beek’. Het aantal actieve leden ook!
De wedstrijden van dames 1 tijdens de promotie wedstrijden gezien hebbende, geven mij echter weer nieuwe moed.
Alle smesjes nog an toe, al weer een column vol geleuterd! De volgende keer meer over ‘Vrögger’
Gegroet en tot lees
Prof.Dr. Bertus Bovenhands
Deskundoloog